Miron Białoszewski napisał „Pamiętnik z powstania warszawskiego” pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku, przyjmując perspektywę „człowieka prywatnego”, pragnącego zachować niezależność wobec zamętu wielkiego teatru świata. Potoczny, mówiony język poety znakomicie korespondował z zapisem codziennego życia w walczącym mieście. W telewizyjnym spektaklu narrator, odtwarzając przebieg powstania, przywołuje z pamięci zapamiętane rozmowy, obrazy i przemyślenia. Reżyserka wypełnia je materiałami archiwalnymi oraz konfrontuje z wizerunkiem współczesnej Warszawy.

Adaptacji dokonali Maria Zmarz-Koczanowicz i Tadeusz Sobolewski, krytyk filmowy i literacki, który przez dłuższy czas był bliskim współpracownikiem poety.